Um geld oet te sparen was de parsenielskapstok in de gang plaotst zodat bakstallige 2a’ers de jasbuzen van de neien regelmaotig in de paraplubak leegden. Veken had daor al ies wat van zegd. De olden hadden hum vrömd ankeken. Zo had Veken der ok an moeten wennen dat de parsenielsplee an de kantine lag. Zat ’t hiele spul je schaopachtig an te gniezen aj je riem ies flink anhaalde.
Underbouwteamleider Kleine scheut Veken in de gang an. Veken stund op het punt um zien mail nao te kieken in de parsenielskamer. De parseniels-p.c.’s staon in een duuster hoekien. Veul te dicht op mekaar. Hoe vaak had e al niet moeten metlustern moeten met de spataodersverhalen van Els Giesen en Fie Sloots. Börstontsteking, ingruide kalknagels, gien syllabe bleef hum bespaard. Ien maol waren ze stopt toen hie der an kwam. Der wuur wat wegklikt; net as leerlingen die under de les op Hyves zaten. Later had e via de geschiedenisknop zien dat zij proot hadden over de overgang en over klaorkommen in invalidentoiletten.
Kleine begun altied vrundelijk. ‘Dag Eric, ij hebt 4b ok, niet? De klas van Groen. Ij begriept daw Lieke Banning niet nog een jaor op schoel hebben wilt. Zie is in de twiede al ies een keer blieven zitten en twie maol blieven zitten, dat kan niet. Bij bio staot ze veur het schoelunderzuuk een dikke onvoldoende, ik geleuf zölfs een veerenhalf. Zul der nog wat an te doen wezen?
‘Zul ik dan met de ciefers moeten gaon foezeln,’ vruug Eric an zien vriendin. ‘Dat kan toch niet.’ ‘Ach man, gien sodemieter zo subjectief as schoelunderzuukciefers. Dat zee die cursusleider van de IJsselgroep toch zölf? Hier en daor hoog ij een schoelwarkciefer wat op, ij geeft ies een ciefer veur de inzet…. As der vraogen komt kuj altied zeggen daj de afronding hebt anpast.’ ‘Mar de olders hebt toch al een oetdrèei thoes had?’ Eric vuulde zien tegenstand wegebben.
Non het met Lieke op schoel slechter gung, checkte zie vaker heur ciefers in Magister, het cieferprogramma. Inloggen, wachtwoord en dan helderden de onvoldoendes op as ledjes op heur laptop. En niet allent zie bekek Magister, ok heur olders hadden indewiel een wachtwoord. Via een dichte koevort toestuurd kregen. Lieke had een hekel an bio.
Zie had niks met hormonen, zenuwcellen, skeletten, fotosynthese. Mar zie begrep hiel goed dat zie niet elke dag kunnen oefenen met een condoom en een banaan.
De zoepkeet van Jason en Jens had heur altied antrökken, maar tot non mug ze nooit met de roesboezers met. Mar met Fay duurde zie der wal zunder begeleiding van jongs opof. Zie hadden gien escorte neudig van de quadrieders. Een enkeling kwam op de New Holland van zien va, verder olde Kreidlers en een paar scooters. Retro’s natuurlijk. Eerst langs een flintenpad bezieden de schuurbaander, dan een zandpad. In de verte zag je de toren van Oranje.
Smokig, blauw. Een starke mesgeur van smèrige rubber stevels. De natte, pikkerige vloer was bezèeid met bierdoppen. Kan ik veur mien kleine breur wel metnimmen, dacht Lieke indewiel zie de verwèide posters bekek.
Spesjaal veur Jesse had Lieke heur extra opmaakt. Zwaore, zwarte lijnen. Fay vun dat Gothicgedoe mar niks. Krek veurdat zie de keet binnenkwam had Lieke heur nog umtrökken, nou ja, nog wat oetdaon, op de deel bij Jesse, bezieden de bakken met poters en de gifkast. Nog even een paar zwarte lange haanschen an, tot ver over de ellebogen en klaor was zie.
Opiens had zie hum in de keet zien. Vekie! Eric Veken, meneer Veken, leraar biologie an het Van Essen College. Lieke stun perplex. Vanof het begun in klas 3a had zie zuch ofvraogd wat zo’n onneuzele miesderd in het underwies deed. En non dus in een zoepkeet! Hie kleurde al aj hum een onschuldige vraog stelde over bacteriegrui in vieverwater. En toen mussen de heufdstukken over het mèenselijk lichem en de voortplanting nog kommen. Gek hadden ze hum maakt. Fay en Lieke hadden hum overladen met vraogen. Meneer, hoe zag je het non as een man een soa had opgelopen. En, meneer kriej van orale seks ok soa’s? Meneer doe het nog ies veur hoe je een toetie maakt aan de kop van een condoom? Schrief je ejaculeren non met een c of een k?
In Lieke’s heufd gruide een plan. Dit manmens kun wat oplevern. Vekie was in de keet natuurlijk interessanter as Jesse. Eigenlijk vuul hie met zien stiekelhaor hielmaol niet op tussen de jongs oet Hieken. Pas veerentwintig was e, had e in de bus naor het Veenpark ies verteld. Under ‘Yellow’ van Coldplay bestudeerde Lieke hum: lichte veters in sportschoenen. Spiekerboks van G Star Raw. T-shirt van Diesel. Of toch een Replay? Fieke dacht an de bio-ciefers. Zie had wat bedacht. Veur wat heurt wat.
Zie schoefelde zien richting op en gung zo dicht bij hum staon dat e heur niet kun ontwieken. Wat e zee verstun zie niet. Iniens huulp het toeval heur een handtie. Zie wuur hard tegen hum andrukt deur Frenk. Der gobde bier oet Vekie’s fles over heur haanschen. Onhandig wischte Veken heur bovenarm dreug, terwiel e zien aandere hand op heur rugge legde, waorbij een vingertop heur bh-baandtie schampte. Was e smangs bang dat ze zul vallen? Zie zag zwiet op zien veurheufd. ‘Wat doej non man?’ tetterde zie agressief in zien oor. ‘Handen in hoes, heur!’
Verschrikt deinsde Veken achteroet. Gemien keek zie hum an. ‘Ik ben nog minderjaorig heur, aj dat maar in de reken hebt.’ Dat heur stem wat onvast klunk, daorvan had zie gien idee.
Zachiesan had zie zuch lichter vuuld. De muziek deed heur drèeien. Iedere keer wuur zie onhandig deur de jongs anraakt. Zie lachden verheulen. Altied schuurden zie langs heur as zie boeten mussen pissen. Ien schoen was ze al kwietraakt. Of was die heur ofpakt? Ze wus het niet meer. Veken ontweek heur as een stienmarter het locht. Wat Lieke niet wus, was dat Eric Veken leste dingsdag as mentor bij de olders van Jens was wezen anankern. Jens had een akkefietien had met een taolklasleerling, alles was opneumen deur de ienigste bewakingscamera op het schoelplein. Of meneer in het weekend de zoepkeet eventies zien wol. Daor had e wal oren naor. Daor leesde je ja veul over de lèeste tied. Jan Bruins van economie zee dat het metvuul met dat zoepen. Gungen zie tenminste niet naor dure disco’s. En Bea Grens van verzörging had van een moeder heurd dat der allent frisdrank schunken wuur. Zeker weten. Maar ja, Bea Grens dacht ok daj börstuntsteking kreg aj de vriezer oethemmelde. Had zie heur zölf tegen vrouw Sloots heuren zeggen. Kom, dacht Veken, eventies kan ja gien kwaod, niet te lang blieven, en dan weer rap op Beilen an.
Naodat die pottenkieker van schoel vort gaon was, hadden de jongs heur oppakt. ‘Of haj liever dat schoelknuppeltie, die Veken, bubbelde een al te speirieke jongsmond. Tegenstribbeln had gien zin, vuulde Lieke. Zie luut het gebeuren. Overal had zie al te grage, tastende jongshanden vuuld. Ruggelings wuur zie henlegd op de bar. Spaorlampen, dacht zie, valt me niks tegen van Jens. Zie kreeg een soort van trechtertie in de mond drukt en daorin wuur een flesje bier leegd. Heur arms vuulden krachteloos. Zie kokhalsde. Hoestte. Nog iene. In een smookwolk kwam der ien anzetten met een fles tequilla. Deur de fles hen las zie het bordtie met de hoesregels.
An bierdoppen metnimmen was zie niet meer toekommen. Zie was ver hen west. Laveloos, zeden ze later. Krapan merakel.
Zwèeilochten, reflecterende pakken, geren en geroep. Van Fay had zie in het ziekenhoes heurd wat der gebeurd was. Naodat zie enkele glassies bessen drunken hadden, waren beide meiden, jonge vrouwen wuren ze zölf het liefste nuumd, overgaon op wodka-jus. De twee stunden derom bekend dat ze krapan net zo veul opkunden as de jongs. Net veurdat Veken was binnenkommen was Fay stopt want die mus de aandere dag bij de Coop warken. Lieke had later nog um een spa-cassis vraogd, maar dat wuur een spa-bessen. De muziek golfde deur heur heufd. Toen Veken weg was waren de jongs aal dichter um heur hen gaon staon asof der onzichtbare draoden um heur hen spunnen wuren. Bij ien jong zag zie een vellegien van een stuk dreuge worst tussen zien veurtanden, asof e wat al te lang op een nat stoetzakkien kauwd had. Daornao, as op een onheurbaar anvalstieken, wuur zie vastpakt.
Dit is meer voor circusartiesten, dacht Lieke, toen ze naar beneden keek en het strak aangespannen net zag. Grote mazen, leek het, ergens gespannen onder de vierde etage, ver boven het atrium van het ziekenhuis. Naast de kinderafdeling was de PAAZ-afdeling. Ze keek naar beneden en moest aan het walvisverhaal van Jona denken, bij hem had de paniek ook enkele dagen geduurd. Haar plannen om te springen waren ineens opgelost. Ze vond het nu maar een gek idee. Haar hersenen haperden. Ze moest hard nadenken, waarom was ze hier ook alweer? Dat had ze vaker, ineens wist ze het niet meer. Niets meer. Waarom ze ergens was, waarom ze iets deed of dacht. Bij de deur van kamer 12c op de Kinderafdeling kwam het bij stukjes en beetjes terug.
Ze was bewusteloos geraakt. In coma. Door de drank. Het begrip comazuipen waar ze van had gehoord bij maatschappijleer begon helder te worden. Haar herinneringen kwamen terug als slow motionbeelden op t.v. Alleen miste ze het knopje voor nog een herhaling uit een andere hoek. En de commentaarstem klonk ook wat minder zelfverzekerd.
Direct na thuiskomst rende ze naar haar desktop. Ze hunkerde naar MSN, Hyves, YouTube, Facebook. Ze moest veel achterstanden wegwerken. Dan snel nog even langs MAGISTER. Verbaasd keek ze naar het lichtblauwe scherm. Een vijf-komma-acht op bio? Dat was een voldoende! Tot nu toe had ze enkel dikke onvoldoendes op bio gescoord. Ze vergeleek de cijfers met haar agenda. Op drie proefwerken constateerde ze verschillen. Alsof de cijfers ondergronds gegroeid waren, als paddenstoelensporen (Biologie voor jou! Hf 7§3). Ze mocht Vekie wel. ‘Bedankt man, goed gedaan jochie’ mompelde ze.