‘Meer water drinken, geen geraffineerde suikers, geen alcohol, minder vetten, gewoon je leefstijl aanscherpen.’ Deze fysio doet meer dan symptoombestrijding terwijl ze, me de tranen in mijn ogen masserend, wijst op noodzakelijke leefstijlverbetering. De massage, een nieuw achterwiel, tubeless voorband en een fanatieke kopman brengen me tot 31,6 gemiddeld tot en met het Stadspark en dankzij het drukke verkeer in Stad tot 30,6 bij de voordeur. Groningen bedankt.
Wat betekent het dat van de trits Minister van Financiën, President van de Nederlandse Bank en Minister van Economische zaken maar één economie studeerde en de andere twee filologie en bestuurskunde?
Onze road captain bij Spaak Masters op zondagmorgen is een econoom, een hoogleraar nog wel. Graag hoor ik hem zo tussen Loppersum en Oosterwijtwerd even uit over hoe we de inflatie het best tackelen, of Kaag, Jetten en Knot aan de juiste touwen trekken, wat de langetermijneffecten zijn van de Brexit op de effectenhandel vanuit een Aziatisch perspectief en waarom belastingontduiking door particuliere B.V.’s niet hard wordt aangepakt. Op de route van Heidenschap via Lageland naar Schaaphok, net voor Schildwolde, denk ik na over zijn visies. Als het lastig wordt zegt-ie vaak: ‘Ja, maar dat is politiek, hè,’ en zet nog even aan voor een plaatsnaambordje van een Oost-Groningse parel met gestutte voorgevels.
Als vijftienjarige koos ik economie als examenvak en verwachtte een tamelijk exact vak. Niets was minder waar. Docent Reinders praatte ons bij. Keynes, lang aanbeden vanwege zijn werkgelegenheidsdenken werd verguisd als later Freud in de psychiatrie. Wetenschappen die erin slagen in een halve eeuw kernwaarden diametraal om te draaien moet je met een korrel zout nemen natuurlijk. Als zoon van een AA-accountant, en broer van vier die het allemaal in de cijfers, bedrijven, industrieën, industrietjes en economische onderwijswetmatigheden – kennisoverdracht hoort bij Van der Meulens als biologisch boeren bij Land van Ons – zoeken, is twijfelen een tweede natuur geworden. Die wordt versterkt door praattafeleconomen als RABO-vazal Barbara Baarsma die lijnrecht staat tegenover CPB-directeur Hasekamp waar het gaat om de vraag of arbeidsmigratie zinnig is.
Zoals in televisieprogramma’s leken het in enkele maanden tijds kunnen schoppen tot dirigent van een symfonieorkest, volwaardig onderdeel van de commandotroepen, zo leerden Kaag en Jetten (en Yesilgöz als non-jurist bij justitie) in geen tijd voorop te lopen in de troepen van economen door gewoon praktisch analytisch en scherp te denken en laten de kletsica over aan economen.