JOURNAAL WEEK 17

MAANDAG Lig je in het ziekenhuis dan worden kleinigheden belangrijk. Even WhatsAppen, een kaartje, een blommeke, een doosje brownies, een bezoekje, een kaarsje. Kortom wat aandacht. Ik heb een sterk geheugen als het op kaartjes aankomt. Op mijn twaalfde kreeg ik een kaart van de boer en boerin waar ik een groot deel van mijn vrije zaterdagen in mijn jeugd doorbracht. Op de kaart onnatuurlijk geel stro dat me als boerenknecht fascineerde. We waren een half jaar getrouwd toen wij een kaart kregen met een slome volgevreten dulle man, een supersexy vrouw en een pakkende leuke tekst. Afzender onbekend. Op mijn 66e een kaart met de gebroeders Klinkhamer van de Kameleon in één waarvan de afzender mij herkende. Sommige ansichtkaarten blijf ik me levenslang herinneren.

DINSDAG In ‘De nakomer’ van Maarten ’t Hart wordt geschreven over Stad. Hij beschrijft enkele straten/stegen die ik niet kende. Oeps. Ook interessant: de jonge hoofdpersoon wil ‘jodenhaat’ bestuderen. ’t Harts boek verscheen in 1996.

WOENSDAG Als wij gasten ontvangen kijk ik altijd even op straat of er ook vuilnis ligt. Vaak niet, maar zo ja, dan pak ik de prikstok en maak een rondje. Het schijnt dat er in Groningen 3.500 inwoners zijn die dat met regelmaat doen. Ooit in Marseille of Palermo geweest? Beide steden vergelijken met Groningen is kantje boord natuurlijk. De ruim drie keer grotere Siciliaanse stad hangt van frauduleuze maffiose door de katholieke kerk gedoogde praktijken aan elkaar, wat zich o.a. uit in de haperende vuilnisophaalmores. Marseille (vier keer groter dan Groningen) doet haar best het epitheton ‘bruut’ of ‘rauw’ eer aan te doen en heeft eeuwenlang vergeten zijn inwoners op te voeden. Maar dan (het veel kleinere) Groningen. De binnenstad van Groningen kent nauwelijks graffiti en is superschoon. Afgelopen week ontvingen wij van de buurtvereniging Het A-Kwartier het complete college van B & W. Na de lunch in dovencafé Luhu maakten we een wandeling door de wijk. De dag eraan voorafgaand zag ik iets meer bedrijvigheid van veegauto’s. Zaterdag is het koningsdag en op vrijdag wordt de straat en de stalen steiger naast de A even extra schoongemaakt. Ook Groningen doet het: krijg je gasten dan sloof je je wat extra uit.

DONDERDAG Lintjes en Koen Schuiling. VVD-burgemeester in het kneiterlinkse Groningen stampvoette schuimbekkend de longen uit zijn lijf toen hij constateerde dat de lintjescoördinatie in samenwerking met het middeleeuwse Kapittel voor civiele Orden, er weer niet in was geslaagd de old-boys-networks te doorbreken en inclusie was vergeten: slechts vier vrouwen en maar liefst 15 mannen. Één met een niet-Nederlandse achternaam. Schuiling, oud-leerling van de Jan Evert Scholtensschool en later de MAVO is een diplomastapelaar en weet als geen ander wat ervoor nodig is hogerop en in andere bubbels te komen.

VRIJDAG Ochtendrituelen. Even kijken of vrouw I in het revalidatiecentrum al wakker is, haar overladen met digitale zoenen en vertellen dat ik onderweg ben. Indien nodig de fiets nakijken, haar opwrijven en klaarzetten en dan even kijken of de mannetjes nog wat te melden hebben, een activiteit die begon in de covidperiode: whatsappen met twee vrienden, middelbareschoolspecialisten, ouwe pikken die weten dat mobieltjes in de klas, witte scholen en religies in het onderwijs foute boel zijn en die, beiden optima-forma moraalridders, het soms wagen het met mij oneens te zijn terwijl ze me in hun hart gelijk geven natuurlijk. Religie komt vaak voorbij. We hebben alledrie een kerkelijke achtergrond, maar één praktizeert nog, tegen beter weten in. Één is zo principieel dat hij betalingen via de RABO weigert vanwege dubieuze praktijken met de Liborrente, vastgoedfraude, ondeugdelijke rentederivaten, medeplichtigheid aan witwassen van crimineel geld van Mexicaanse drugskartels; nummer twee is zo vrijmoedig dat hij weduwen en weduwnaars binnen een jaar na het overlijden van de partner empatisch-belangstellend vraagt of men al aan het tinderen is geslagen en nummer drie is dagen van slag als hij de benepen orthodoxe fundamentalisten Renze en Thijs hoort zeggen dat de vraag ‘Zal ik voor u bidden?’ na het verlies van een dierbare ongepast is.

ZATERDAG Doelen. Mijn doel (sinds oktober 2022) geen kleding te kopen hapert. Ik heb een nieuw fietsjasje en een spijkerbroek moeten aanschaffen. Het jasje werd me cadeau gegeven maar de broek kocht ik. Sorry Bojan Slat. Het dagelijkse twintigfietskilometerdoel overschrijd ik en per dag een klein uurtje Maarten ’t Hart herlezen loopt, ik zit met 36 boeken in 36 weken op schema.