Ego’s zijn te groot
(In het feuilleton SkinVision bericht ik over mijn ervaringen met de witte jas na de diagnose melanoom, een kwaadaardig huidkankertje.) Fietsend tussen Noord- en Zuidbroek voel ik iets steken in mijn lies. Graag ruil ik een gevoelige lymfeklier in voor een dwars stukje fietsbroekzeem en denk na over de kracht van verbeelding na lezing van een lang Volkskrantartikel over het UMCG dat calamiteitenprotocollen na een sterfgeval in de operatiekamer negeert. Na een eenvoudige ingreep, het inbrengen van een infuus, overlijdt een patiënt. Fouten verzwijgen lijkt de cultuur in Groningen. Ego’s zijn te groot. Ik schrik wat. Ook van het aantal vermijdbare doden, jaarlijks in ziekenhuizen: zo’n 1.000. Drie per dag. En dan mogen ze zelf nog bepalen wat ‘vermijdbaar’ is. Over slagers die eigen vlees keuren gesproken. Bij Sappemeer-west ben ik het vergeten. Met hoogleraar veiligheid in de gezondheidszorg Groenweg vind ik het aantal en de situatie verbijsterend.
Overlevingskansen
Elk jaar nemen overlevingskansen na kanker toe, meldt het NOS-journaal. Jaarlijks is er een plus van éénprocentpunt. Huid-, borst-, prostaat- en zaadbalkanker zijn tumoren die met het meeste succes worden behandeld. Vergeleken met kankergevallen in mijn omgeving stelt mijn melanoom weinig voor, denk ik. Ik merk het ook aan de meelevende belangstelling. Vrienden, bekenden, (aangetrouwde) neven/nichten sturen attente, lieve appjes. Voor iemand die opgroeide in een setting waar zwijgen de hoogste vorm van support betekende is dat superleuk! Altijd. Ongeveer 94% van de melanoompatiënten is na vijf jaar nog in leven. De overleving van melanoom verschilt per stadium. Bij vroegtijdige ontdekking is dat groot. De vijfjaarsoverleving is voor alle melanoomstadia 94%.
Voorbereiding
Dinsdag sta ik wat vroeger op en fiets in de koelte richting Doezum, Sebaldeburen (58 kms/26,8). Als ik, zwetend als een gek, mijn Giant TCR ophang, ventielen boven om latexproppen bij de ventielen te voorkomen, neem ik me voor om deze route twee weken na de operatie opnieuw te doen en eventueel verval te checken.
Donderdag, afdeling nucleaire geneeskunde
Het valt me zelf nu ook op: ik zie niet op tegen de operatie morgen. De knie: ruim stuk huid wegsnijden, hechten en klaar. De lies is wat anders, daar wordt de (speldeknopgrote) schildwachtklier verwijderd. Vanmiddag uurtje in Martini, afd. nucleaire geneeskunde, mijn America-Today shorts aan. Met vier prikjes wordt wat radioactief materiaal in en onder de kniehuid gespoten. In de Siemens gammacamera wordt de vloeistof 20 minuten horizontaal gevolgd en dan nog 5 minuten lateraal. Vervolgens een fotoplaat voor de lichaamscontouren en daarna wordt er een kruisje in de lies geplaatst, voor het mes morgen. Als ik hoor dat de ruimte ook voor mamafotografie wordt gebruikt praat ik de (jonge) vrouwen even bij over de rol van duiven bij tumorendetectie. Ze googlen gelijk even.