De pauzebel schreeuwt rust en koffie trekt
ons nader, de gode zij gedankt, Ted
viert zijn ouderdom; met veel effect
valt elkeen plechtig aan op een kroket,
zijn mond ontruimd zegt meester TLM,
een likje mosterd aan de lip, met klem:
bij menig mens is kunst een substituut
voor het geloof, ik open het dispuut.
Ach, vriendschap vlakt de scherpe kanten weg
en ik bind in, geef toe en hem meteen
gelijk want zelden gaan die twee tezamen.
Want zeg nu zelf, wie noemt langs zijn neus weg,
een componist, auteur, een fenomeen
met roomse lijn, of tolk van J. Calvijn? Amen.