Bevrijdingsconcert Grootkoor in Groningen 7 mei 2025: Kermis in de Martinikerk

Op de Grote Markt en de Vismarkt staat de meikermis die vanaf acht mei horen en zien zal doen vergaan. In de (ramvolle) Martinikerk is de kermis al begonnen. Het Grootkoor barst los met dertien zangnummers, een organist die de randen van de ouwe Schnitger opzoekt, een pianist die speelt als een jonge hond en een vrouw op trompet met een embouchure (hoorde ik nou iemand ‘touché’ zeggen?) waar je u tegen zegt. Wat een geluid, wat een presentatie, wat een ademtechniek en wat een jurk!

Heb het nog niet eerder meegemaakt dat ik tegen het schorre aan zit the morning after the night before. De mannen, zo’n vijftien tenoren en zestienenhalve bas hebben zich tot het uiterste moeten inspannen naast de vocale power van 65 alten en 70 sopranen. Heerlijk die inspanning. Balsem voor de ziel, zoals E zegt.

De generale met generaals Etty en Nan gaat stroef. De kooropstelling rammelt, kleinen zitten achter reuzen, trio’s willen niet uit elkaar en gehoorapparaatjes piepen als hijstoestellen in SM-kelders waar ING-managers zich voor 16K laten domineren door een Balkanprinses. De dertien zangnummers bevatten tranentrekkers (We’ll meet again), klassieke Latijnse formules tegen de Gaza-oorlog en Israëls misdaden jegens de menselijkheid (Dona Nobis Pacem), gevoelige liefdesliedjes (Think on me) en ordi relipop (Nearer my God to thee) en alles daartussenin (God save the king en Wilhelmus van Nassouwe).

Organist Martin Mans gaat los op Schnitger. De kiene organist is zo slim er klassieke Groninger meezingers uit te gooien en Amsterdamse schlagers. De verraste koorzangers worden bij de Ede Staal-evergreens meezingers in havencafés tegen sluitingstijd. Naast mij betonchauffeur Jorrit uit Franeker, natuurkundige en Feringa-collega Gijs uit Haren en huisarts Jacqueline uit Grijpskerk die allen een fijne keel opzetten als FC-Groningensupporters na een doelpunt in de 93e minuut.

En dan trompettist Melissa Venema. Och, niemand van de voorste tenoren die haar even helpt op de bok te stappen met haar Karin-Bloemeneske jurk. De mannen zitten als versteende zoutpilaren toe te kijken. Melissa schittert als een prinses bij een paasvuur en schettert er uitgelaten op los. Wat een gevoel, wat een dynamiek.

Gerestaureerde heupen, kekke brillen, protheses, artroseringen, alles kraakt en piept en schudt als fitnessfanaten op trilplaten bij Train More. Muurbarstjes verwijden, grafzerken gaan kieren, kalkschilfers dalen uit plafondschilderingen neer als roos op de kraag van krullenbol Jerommeke voor mij. Na afloop wordt er gefloten, geklapt, gestampvoet en gejoeld door publiek èn – nieuw voor mij – koorleden als opgewonden kermisgangers na een orgastisch kopjeduikelen in een losgeslagen reuzenrad. Buiten, op de Grote Markt, komen we tot rust.