Als je Where e’er you walk kent en je hoort daarna bij een inloopconcert op een bloedhete zaterdag in juli 2018 in de Grote kerk te Emmen Janet Emmelkamp, begeleid door organist Henk Stekelenburg dit stuk van Händel zingen, beluisterd door een 140 luisteraars en bekeken door portretten van Ellen Kroeze, onder meer van een zeer strenge, 
misschien geschrokken kijkende, fronsende vrouw, dan denk je: prachtig gedaan Stekelenburg, Emmelkamp en Kroeze en je verwondert je des te meer over de muziek die je kent van counter-tenors Andreas Scholl en Philippe Jaroussky.
Voor de rest staat er deze middag uitsluitend Engelse orgelmuziek op het programma van mannen als Walton, Campion, Dowland, Purcell, Camidge, Wesley, West en Quilter. Typisch van de Engelse orgeltraditie is dat er gespeeld werd op klavierorgels die geen pedalen hadden. Als gevolg van de brexit van de katholieke kerk in Engeland en de take-over van de Anglicaanse werden er nogal wat kerken omgetoverd in ruïnes en kerkinterieurs kort en klein geslagen. Later kwam er een revival van de orgelmuziek.
In tijden dat de meeste kerken door multifunctioneel te worden het vege lijf kunnen redden, ongeveer als belastingkantoren voor leden van de koninklijke familie, zet de Grote Kerk te Emmen de toon met een combi van beeldende kunst, orgel- en pianomuziek met niet-alledaags kwalitatieve zang. En het werkt en hoe. Deze middag moeten er zelfs stoelen worden bijgezet en aanstaande maandag staat er een goddelijke biertap en worden er uitstekende wijnen geschonken . . . .
Stekelenburg is een uitstekend organist die met Passacaglia van John E. West, de Introduction and aria cantabile van Samuel Wesley en Händels Where e’er you walk op zijn best is. Het draaiorgelintro van Matthew Camidge in ‘Con Fuoco’ (‘met vuur’) mag er ook zijn.
Het concert wordt besloten met My lady greensleeves en Drink to me only with thine eyes en nee, dit laatste nummer is geen drank- maar wel een liefdeslied. Beide nummers ken ik door en door, want ze stonden ooit op het repertoire van het koor in Sleen (waarin ik van 1995 – 2005 zong). Stekelenburg begeleidt Janet Ekkelkamp op de piano en ze vormen een uitstekend team. Als we de kerkruimte verlaten denk ik alvast aan de presentatie van de Gouden Pijl die hier aanstaande maandag zal plaatsvinden met
de kuiten van Kjeld Nuis
gasten als Kjeld Nuis, die behalve een sympathieke uitstraling, een puntige sik gestroomlijnde kuiten heeft. Good old Hennie Kuiper is er dan ook bij. In drie dagen twee keer naar de kerk. Mijn moeder zou zich, knipogend en glimlachend, in haar graf omdraaien.