MAANDAG. Met fietsmaat M spreek ik fantaserend over Maastricht – Groningen in één dag. Kortste route is 323 kms. Dat wordt 12 uren fietsen. Dan nog zes pauzes van 20 à 30 mits. Dagje werken zal het wel worden. Voor fietsmaat M is de grootste opgave zich aan mijn tempo aan te passen. Hij stelt een alternatieve route voor: vrijdag: Groningen – Amsterdam – Rotterdam – Vlissingen, zaterdag: Vlissingen – Antwerpen – Maastricht; zondag freewheelend met mij: Maastricht – Nijmegen – Zwolle – Groningen. Totaal 886 kms. Beiden blij.
DINSDAG. Fietsen. Na de deconfiture vorige week, uitgewoond na 147 kms, probeer ik het deze week opnieuw, voorzichtiger. Om sleutels voor Oringer kameraden op te halen die klaarliggen in Stad ergens boven de Korreweg besluit ik een rondje langs Gieten en Assen te gaan doen. 85 kms met een mooi gemiddelde. Uit pure vreugde ga ik even naar de boekhandel en vraag of de nieuwste Lale Gül er al is. ‘Nee, morgenvroeg,’ hoor ik.
WOENSDAG. Mijn patiënt in Maartenshof moet maar even wachten want de boekhandel aan de Vismarkt gaat pas om 09.30 open. Kunnen ze eerst nog de boeken sorteren, stapels klaarleggen, en nagels lakken, denk ik nog. Na een eerdere slechte ervaring bij de boekwinkel, na de winst van Joost Klein bij een popfestival in Stad, had men vergeten in te kopen, zelfs niemand van de verkoop had ooit van Klein gehoord, had ik goede hoop op verbetering van de belabberde service. Om 09.20 sta ik fluitend voor de winkel. Precies 09.30 uur gaat de deur open. Dan ontspint zich een vreemd gesprek tussen een verslaafde boeklezer die een boek heeft aangevraagd en op tijd staat om een patiënt te bezoeken en een verkoopster die nog nooit een kritische klant heeft te woord gestaan. Nee, het boek van Rob van 
Essen ligt nog in de onuitgepakte kratten, pakt u het zelf maar even. En nee, Lale Gül ligt nog niet klaar, is zelfs nog niet binnen. En dat terwijl mij op dinsdag was verzekerd dat het boek er zou zijn. Zonder een excuusje te mompelen gaat mevrouw in discussie en draait me op een bepaald moment zelfs de rug toe. Ineens denk ik aan het woord ‘angstcultuur’ waaraan de bedrijfsvoering in deze winkel zou lijden. Uitsluitend jonge, bedeesde, non-assertieve vrouwen die een lastige klant met slechts stilte tegemoet treden i.p.v. hem met een kopje koffie en een gesprek met de bedrijfsleider inpakken. Brrrr. In Maartenshof bel ik met de boekenzaak in Zuidlaren. ‘Ja hoor,’ ligt klaar, is gisteren binnengekomen.’
DONDERDAG Wat is er leuker dan vroeg opstaan en voor zessen zuidoostwaarts per Giant kruisen op weg naar een kop koffie bij twee ouwe, goede vrienden in Odoorn en Emmen? Tandenpoetsen, bidon, banaan en foon klaar leggen, zonnebril niet vergeten en gaan. Rustig starten en gevoelig plekje in m’n bovenbeen niet wakker maken. Bij het eerste viaduct lekker rammen en de wereld ligt voor me open. Het gevoelige billenplekje heeft inmiddels de portugesestoephoertaaiheid hervonden. Strijklicht over de velden in Haren. Geen verkeer tot Gieten. Een stratenplanfoto van brutalistische, toegepaste kunst 
in Emmen. Van Ter Apel tot Groningen één rechte streeop. Voor twaalf terug.
VRIJDAG. Het is 16 mei en mijn fietskilometers staan halverwege deze maand op 669. Dat is ruim 40 per dag, 1,5 uur. De twee dagelijkse bezoekjes aan Maartenshof zitten daarbij. Hoe manage ik mijn tijd? Facebook, X, LinkedIn, TikTok en instagram zijn voor mij even lege begrippen als natuurbesef bij boeren en weldenkendheid voor de BBB-politici. Ik lees de krant, check NOS-app, corrigeer, de schoolmeester uithangend, de geslotenvragencultuur van de linksekerkjournalisten van de NPO en denk steeds: geen wonder dat extreemrechts Nieuwsuur haat.
ZATERDAG Lale Güls ‘Ik ben vrij’ leest als een trein. Bezig met mijn 38e van Maarten ’t Hart denk ik steeds: die Maarten groeide op met een star, vervelend, beklemmend geloof, maar beleefde daarnaast onbekommerde licht- en vrolijkheid en kon zijn ongezouten kritiek kwijt. Een uurtje zondagschool, een half uur catechisatie en later belijdenis, wat stelt het allemaal voor? Nee, dan die nare, door de staat gesubsidieerde, mistroostige koranschool op zaterdag en zondag van 10.00 – 16.00 uur van Lale Gül en die achterlijke, analfabete, alles verstikkende, agressieve, uit Turkije geïmporteerde gezinscultuur van haar islamitische jeugdindoctrinatie: vreselijk. Wat heb ik met haar te doen.