ZATERDAG Voorbij Omaha Beach, waar we ons vergapen aan informatie in een prachtig ruw betonnen museum over de landing van bijna 45.000 Amerikaanse en Engelse soldaten in juni 1944, die het begin vormde van de bevrijding, rijden we door naar ons hotel in Port en Bessin naast een golfcourt. Ik toets mijn vooroordelen aan de praktijk. Ik ken zeven golfers, op twee na 70-plus, vijf mannen, twee vrouwen, drie familieleden, die allen pochen over lekker bewegen in de natuur. Golfen is meer een spel dan een sport. Het mist een (voor mij niet onbelangrijk) aspect dat het inspanning vergt en de hartslag wat verhoogt. Hier zie ik mannen, witte, senioren, die, doodop na een balletje slaan, zich in een elektrisch autootje hijsen en nog uithijgend van de inspanningen, naar verderop rijden/vervoerd worden.
ZONDAG In Bayeux, ja, inderdaad de stad van het 70 meter lange wandkleed dat we laten voor wat het is, bezoeken we de markt en een concert in de kathedraal: The Choir of York Minster treedt op. Wandelend door het stadje zien en horen we al een opvallend groot aantal, voor de verandering uitstekend Engels sprekende jongeren. Het wordt een werkelijk schitterend concert. Superzangers. Jong en afgetraind. Werk van 16e tot 20e eeuw. Twee aparte orgelstukken. De zangers zijn in lange rode gewaden gekleed. Wat ik mis is: zichtbaar plezier. De gezichten tonen vermoeidheid. Waarom ook het concert om 20.30 laten beginnen en niet om 19.00 uur? Het programma meldt dat het koor uit York acht keer in de week optreedt.
MAANDAG Richting Frehel passeren we de fraaie puntmuts Mont St. Michel, Frankrijks derde toeristische attractie (na Eiffel en Versailles) met 3,5 miljoen visiteurs per jaar. Het blijft een aparte plaats: waar ooit een berg lag, nu een in zee liggend stadje in de vorm van een tussen eb en vloed drijvende driehoek. Frehel en Erquy zijn prachtbadplaatsen met een schoon strand, vissersbootjes die bij eb droog en scheef komen te liggen. Als lunch eet ik wulken: slakken met kieuwen, een beetje als inktvisringen. Wat mannen spelen boules, een soort golf maar dan op een miniterrein en zonder karretjes en sticks. 
DINSDAG/WOENSDAG We grazen de prachtige kust van Bretagne af. Er zijn veel aantrekkelijke zandstrandjes, gelegen in inhammen en begrensd door rotskusten. Bij toeval spreken we de (van 
oorsprong Nederlandse) burgemeester van Plévenon, Hervé van Praag, die ons uitgebreid het complexe bestuurlijke systeem in een notendop uitlegt en ons voor een lunch verwijst naar Crêperie Chez Annie. Samen lachen we om een filmpje waarop Macron een tik krijgt van Brigitte.
DONDERDAG Dat we de beste vakantiemaaltijd verstouwen in Roeselare (B) verbaast ons zeer. Op culinair gebied maakt Frankrijk de pretenties niet echt waar. Gezellige bezoeken in Turnhout en Nijmegen sluiten ons zomers verlof af.