Heeft master organist Zijlstra de volgorde van zijn muziek veranderd met als gevolg dat hij al buigend het applaus staat te ontvangen terwijl het publiek nog niet begonnen is met klappen? Een prachtmuziekavond is het met kalknagels in wittig uitgeslagen museale sandalen, zweetplekken van oksels tot ellebogen, natte matjes, harige mannenkuiten onder een stoere driekwarter, sexy spatadertjes onder zomerjurkjes en windvlagen door de kerkruimte. Ik denk echt even dat die worden veroorzaakt door Eeuwe’s intense spel, per slot van rekening zijn orgels blaasinstrumenten, maar het zijn slechts de vier plafondventilators in combinatie met de twee bevroren bazuinblazers op het orgel. Zijlstra activeert registers, pijpen, tongwerken en windlades die lang onder het stof lagen en waarvan ik het bestaan amper vermoedde. Bij orgelconcerten heb je de kijkers en de luisteraars. Ik hoor tot beide. Eeuwe zwiert met zijn linkerarm als Rieu op het Plein van de Hemelse Vrede terwijl hij met rechts een flitsende fluittoon produceert. Hij kromt zijn rug als Epke na een Gaylord II en ontspant vervolgens als een paaldanser na een personeelsuitje bij de Franse Alliantie. Mijn avond was toch al goed begonnen. ‘Út Damwâld, ik wenne tsjinoer Eeuwe, ik ha wol mei him boarte,’ zei de eerste concertbezoekster toen ik vroeg waarvandaan ze kwam. ‘Ik spylje oargel by Eeuwe.’ ‘Mar giest dan ek yn Dokkum nei skoalle?’ ‘Jawis.’ Mijn hersenen begonnen te tollen. Had ik haar in mijn jeugdige verlegenheid ooit over het hoofd gezien? Ik dacht dat ik alle meiden uit de Friese wouden wel kende. ‘Hoe âld bisto, ik bedoel fan hokker jier bist?’ ‘Ik bin seisenfyftich,’ antwoordde ze met een alles verzengende lach. Haar leeftijd en het feit dat ze gymnasiaste was, verklaarden waarom ik haar eind jaren zestig in de fietsenkelder naast de Dokkumer Ee had gemist, daar waar alles gebeurde wat rector Heukels, stoker Brouwer en onzelieveheer verboden hadden. Als ik de bijsluiter bij het concert lees, zie ik dat Zijlstra als alle organisten lijdt aan de hoofdletterziekte. Er hoeft maar een diploma voorbij te komen, of, bij andere muzikanten, een snoepreisje naar Dresden, Kampen of Montpellier, of de hoofdletters dansen over het papier als afzwaaiers van Huntelaar of Serena Williams in het stadion. Na een hogeschoolvertolking van Post, Bach, Andriessen, Langlais, Cocker en Gárdonyi staat Zijlstra op en buigt. Bovenste beste humor vanaf de kraak. Ondertussen pijnig ik mijn hersens met Goaitske, Eabeltsje, Engeltje, Hemke, Hendrikje, Geertje, Tetje, Neeltje…..