De voorbereiding
(Vooraf: in mijn SkinVision-reportages leg ik vast wat me overkomt in de wereld van specialist en huisarts.) Hoe bereid je je voor op de operateur? Je googelt wat, je praat met deze en luistert naar gene. Na het minisymposium dermatologie in Bilthoven enkele jaren geleden denk ik al veel te weten. Een beginnend specialist begint over contrastvloeistofgebruik bij snijrandeninspectie. Een oud-huisarts en een oud-dermatoloog stellen me gerust: even aankijken en afwachten. Een student-specialist wijst me op het verschil tussen oude en jonge dokters: veel ervaring en het risico op tunnelvisie tegenover weinig ervaring en buiten de lijnen kunnen denken. Iemand zegt: de kans dat een dokter van het operatieprotocol gaat willen afwijken is bij een mannelijke witte jas kleiner dan bij een vrouwelijke. Interessant. Van een lymfen-ervaringsdeskundige hoor ik iets over een medische misser; de specialist kwam niet via de reguliere maar wel via een omweg de lymfenaantastingen tegen. Bijvangst in optima forma. Samen met de huisarts, twee dermatologen in het Martini kom ik al op zeven medisch geschoolden die me de weg wijzen. Ik neem me voor het onderwerp bij mijn zondagse wielreninspanning onbesproken te laten, voorlopig weet ik genoeg.
De wachtkamer
De wachtkamer is dun bevolkt. Tot mijn plezier zit ik naast een scheidingswandje met een Groningse tekst over de hygiëne van een stuk of wat decennia geleden: Schonen / Ain moal in weke / op zundag maistens / veurdat veziede / binnenstovvelt.
De chirurg
Het gesprek met de chirurg (in opleiding) en een klein lichamelijk onderzoek op 3 juni verlopen goed. Binnen zes weken krijg ik een oproep voor een operatie. Om het litteken op de knie na de excisie van de dermatoloog wordt een wat ruimer stuk huid weggesneden. In 90 à 95 procent van de gevallen is dan alle kwaadaardigheid weg en zijn er geen uitzaaiingen. Om dat te checken wordt ook de meest nabij gelegen lymfeklier (de precieze locatie daarvan wordt met contrastvloeistof vastgesteld) in de lies operatief weggehaald. Mijn vraag of dat niet per CT-scan kan, wijst hij af. Beide (kleine) ingrepen gaan in één operatie. Duurt ongeveer een uur en gaat onder volledige narcose. De vraag van vrouw I of er na de ingreep geracefietst mag worden, beantwoordt de man beslist maar vriendelijk ontkennend. Twee weken zeker niet. Vervolgens vul ik bij anesthesie nog een uiterst volledige digitale vragenlijst in (incl. mijn rookgedrag van mijn 12e tot mijn 35e ).