De val was iets te vrij
geworden, een vleug paniek
greep haar zeer stevig vast.
Van boven af zag zij
de horizon, een kerk
en in de verte een fabriek.
Ver onder haar publiek,
wijd open monden
genageld aan de grond.
Men liep gehaast
in deze noodseconde
en zie, daar was de dood.
Zijn blik ietwat verbaasd,
de handen op de rug,
wie had hem hier genood?
De avondzon scheen licht
en gaf de laatste kleur
aan haar gedeukt gezicht.