Fantasten claimen dat je alles kan bereiken wat je wil. Kul natuurlijk. Maar het idee dat veel bereikbaar is bij een extra inspanning klopt. Daaraan denk ik als ik studeer op de kruisen, mollen en triolen in ‘Umbra mai fu’. Daaraan denk ik als ik binnen een week mijn racefietstijd verbeter van 30,7 naar 31,4 over 66 kms. Ik denk er nog eens aan als ik om 00.10 mijn bredebandenfiets pak en door tandenarts Joppe word uitgezwaaid. Een afspraak overdag lukt niet. ‘Kom maar op een avond,’ stelt Joppe voor. Hij verrast me. In het gezondheidsveld wordt veel over tijdsdruk geklaagd. Even een avond doorhalen werkt. Het personeelstekort in het onderwijs zou met 45 mits extra werktijd per docent zijn opgelost. Samen met zijn collega Roosmarijn levert Joppe mij een goede, fraaie en uiterst complexe dienst. Meer dan vier uren, bijna non-stop, gewerkt in drie dimensies die nog eens worden versterkt door complexe spiegelingen en een meer dan tien keer uitvergrotende Zeiss. Ik zit, ontspan, vecht tegen de slaap en visualiseer dagelijkse activiteiten en luister. Ik weet nu alles over de effecten van een internetstoring bij een tandarts. Alle afspraken verdampt! Hoe de back-up te backuppen? Chinese tandtechnici leggen het af tegen gisse Drenten uit Beilen. Er wordt rustig gewerkt. Geen gestress als een onderdeeltje dat later in mijn mond zal worden verankerd op de grond flikkert en als een stuiter op het schoolplein onder een kast rolt, waarna Joppe op zijn buik liggend met een swiffer in de weer gaat. De stoppenkast maakt overuren en lampjes haperen als een koor bij een rustteken. Mijn lippen voelen droog als de opengevouwen bovenkanten van een karnemelkpak dat een week op het aanrecht staat. Ik vertrouw de door Zeiss gestuurde handen als Urker vissers buienradar. Overdenk argumenten die de stelling dat (algemeen en confessioneel) bijzonder onderwijs segregatie, geldverslinding, ongewenste witte en zwarte scholen en blikvernauwing veroorzaakt. Overdenk Pfeiffers La Superba. Heerlijk, wat een koket narcistisch opgeblazen menneke. Een smakelijke literaire saus over vuig seksisme in een vormrijke, inhoudloze, hoogmoedige, katholieke, platvloerse, maffiose, Italiaanse setting in een labyrintische mix van xenofilie en xenofobie, daar pak je prijzen mee. Alles durven zeggen en schrijven wat je wil. En dat ook willen kunnen. Alles bereiken…