Kijk, dat doet de Lutherse kerk goed: terwijl verderop kerken leeg lopen als racefietsbanden nabij een glasbak, staan hier de gasten zondagmiddag op de stoep in de rij. Een uitverkocht huis. Vandaag geen orgelmuziek maar een lekker spelend ensemble, zangklaszang van het conservatorium en een opera.
Voorafgaand aan de opera Dido & Aeneas van Purcell zingen conservatoriumstudenten Wilko Koekoek, Karel Stegeman, Rasa Vitoliņa, Freya Turton, Twan van der Wolde, Jaap de Kok stukken van Händel en Purcell als gearriveerde solisten. De teksten van Händel kan je gerust openhartig en vrijmoedig noemen: we horen van ‘een gewetenloze schurk’, ‘vuig bloed’, of ‘‘k leef of ‘k sterf ’t maakt geen verschil’. En dan nog onverwacht actueel ‘Why does the God of Israel sleep’. Alsof we in een praatprogramma over Israel tegenover Hamas zijn beland. De jonge zangers zijn zeer getalenteerd. Ze zingen alsof ze nooit anders doen. De beide vrouwen zorgen voor kleur: felgroen en felfuchsia; daar kunnen de jongens, in stemmige bankmedewerkeroutfits nog een puntje aan zuigen.
De spreekstalmeesteres beschrijft de fijne samenwerking tussen het Luthers Bach Ensemble met Tymen Jan Bronda, de zangklas van het Prins Claus conservatorium, en ingehuurde musici, zoals blokfluitist Robert de Bree en theorbespeler Giulio Quirici. En, voor de decors en kleding met twee ontwerpers van Minerva, Milo Kok en Mikaela Martinez Parente. We zien in de opera mooie vondsten: een met een hengel in een laken opgestoken ingenieuze boot, en een met grote dozen verbeelde stad.
Robert de Bree, foto: Daria Vinogradova
Na de pauze luistert en kijkt de uitverkochte Lutherse kerk ademloos naar de zang, muziek en toneelspel. Je kan een speld horen vallen. De zangklas zou net zo goed een toneelklas kunnen heten, ze spelen geweldig. Enthousiast, vol vuur en gewoon goed. En ach, de inhoud van de opera is natuurlijk zo gedateerd als het maar kan, het centrale thema, liefde, schuld, geluk en ongeluk, is van alle tijden, maar als je voor een toekomstbestendig Carthago Gaza leest….
De speelruimte wordt uitstekend gebruikt. Soms waaieren de spelers door de hele kerkruimte heen en komen als flashmobspelers in een winkelcentrum van alle kanten naar het centrale podium onder de kansel. Ook de preekstoel, in vroeger tijden door dominees gebruikt, wordt ingezet als de tovenaar/geest, gespeeld door countertenor Wilko Koekoek, zijn ei kwijt wil. De voorste rij wordt bijna bij het spel betrokken, zo dicht wordt op
‘heksen’ Mieke en Hannah
het publiek gespeeld. De hoofdrolspelers Clarisse Planchais als Dido en Michiel Nonhebel als Aeneas schitteren, evenals Johanna Bart als Belinda. Ook zijn we onder de indruk van de twee heksen Mieke Pressley en Hannah Tomasini die zich met lef en verve in hun rollen hebben ingeleefd, én goddank met humor; af en toe dendert een gulle lach door de zaal.
Heerlijk, wat een schitterende productie. Het publiek bleef tot de uitgang applaudisseren.